Informatie - Het vendelspel

Het Oisterwijkse gilde Sint-Sebastiaan is al actief vanaf de 15de eeuw. Tijdens droeve momenten, maar zeker tijdens blijde gebeurtenissen. Het gilde is telkens vereerd als zij een hulde mag brengen; een hulde met de mooie zwaaivendels. De vendelhulde is echter meer dan het rondzwaaien met de vendels. De hulde heeft een diepere betekenis: het is de uitbeelding van het vendelgebed. De zin van het vendelen kunnen wij alleen begrijpen als we het zien als de symbolisering van de strijd van goed en kwaad; de strijd tegen de overheerser.

De vendelier heeft altijd oog voor het voorname karakter van zijn spel. En het is met fierheid dat hij de strijd tegen alles wat hem belaagt, aanbindt. Hij voelt zich ook sterk, wanneer hij tegen het onrecht ten aanval trekt. Hij herinnert zich dan de legende van Sint-Joris, die de draak bevocht en het ondier overwon. Evenals Sint-Joris overwint hij ongeloof en kwaad en hij doet dat zwaaiende met zijn vendel, het symbool van zijn broederschap, zijn gilde. Zijn verdediging en zijn aanval symboliseren zijn eigen worsteling, maar ook die van zijn medebroeders. Het gebed van de vendelier (want zijn zwaaien is meer dan een handeling gericht op het aardse) wordt ingezet met het presenteren van het vendel, wat als groet bedoeld is. Daarna vangt het zwaaien aan, voor God, koningin en vaderland. Als de trommen het dof dreunende ritme hebben ingezet, zwaait de vendelier het vaandel hoog boven zijn hoofd; de groet aan de Allerhoogste. De vendelier zal het vendel hoog boven het hoofd opgooien en het daarna weer opvangen. Het opgooien van het vendel is een teken van vreugde. Het vendel zakt van het hoofd naar de voeten, teken van de zware strijd die de vendelier moet voeren om zijn vendel rein te houden. In het laatste stadium van de strijd zult u zien hoe hij zijn vendel oprolt. En als de trommen zwijgen, zal hij moe maar voldaan een groet brengen met het opgerolde vendel. De strijd is weer gestreden en de overwinning is weer behaald.