Nieuws zoeken
Nieuws
Regio Wip Verschieting
Niet alleen plezier, maar vooral ook een middag van saamhorigheid onder allen. Het mindere weer kon geen spelbreker zijn. Met een gevoel van voldoening kijken wij terug op de Regio Wip Verschieting op zondagmiddag 22 mei bij ons gilde. Ongeveer 90 bezoekers telden wij, waaronder 68 deelnemers aan de wedstrijd.
De Regio Wip Verschieting, een wedstrijd tussen 10 handbooggilden uit Alphen, Bergen op Zoom, Diessen, Gilze, Haaren, Lage Mierde, Loon op Zand, Moergestel, Oisterwijk en Raamsdonk, werd dit jaar door ons gilde georganiseerd. Aan de verschieting met de handboog op wip namen zowel gildebroeders, gildezusters en jeugdleden deel. Primair vijftien pijlen door iedere deelnemer, verdeeld over drie bomen. Een boom op het eigen terrein, twee bomen stonden in het Lindepark.
Hier leest u de uitslag: bestand
Jack Goudsmits Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Bij zijn afscheid als hoofdman van Gildekring Maasland is onze gildebroeder Jack Goudsmits benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Een complete verrassing voor hem.
Na twintig jaar heeft onze gildebroeder Jack Goudsmits zijn functie als hoofdman van Gildekring Maasland neergelegd. Ook zijn werk in het bestuur van de Noordbrabantse Federatie van Schuttersgilden (NBFS) gedurende al die jaren is daarmee geëindigd; bijna veertien jaar was hij vicevoorzitter. Volgens eigen zeggen waren het zeer bijzondere, enerverende en ongelooflijk waardevolle jaren.
Tijdens de Algemene Ledenvergadering op vrijdag 13 november in Vught heeft hij zijn functie overgedragen. Jack is door de gildekring benoemd tot erehoofdman en ontving een prachtig zilveren schild met een inscriptie. De Oisterwijkse burgemeester Hans Janssen mocht de Koninklijke onderscheiding als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau uitreiken. De voorzitter van de NBFS Jos Verbeeten speldde namens de gildefederatie het zilveren medaillon op.
(Foto: Masja Vlaminckx)
Peter van Loon nieuwe hoofdman
De leden van Sint Sebastiaan hebben tijdens een vergadering op donderdag 5 november 2015 Peter van Loon gekozen tot hun nieuwe hoofdman. Vanaf de herinrichting van het gilde op 27 mei 1951 is Peter de zesde hoofdman.
Met het overlijden van Jan Massuger op 10 december 2014, heeft het gilde niet alleen een gildebroeder verloren, maar ook de hoofdman. Vanaf dat moment heeft koning Frank van Loon statutair het gilde aangevoerd. Tijdens de ledenvergadering van donderdag 5 november 2015 hebben de leden Peter van Loon gekozen en daarmee 'benoemd voor het leven'. Volgens de secretaris is dit voor de nieuwe hoofdman geen plicht, maar een recht. Van Loon is sinds 20 maart 1983 lid van het gilde en gedurende 20 jaar vendelzwaaier geweest. Op 14 juli 2003 schoot hij zich tot koning, welke titel hij in 2006 prolongeerde. Drie jaar daarna lukte hem dit weer en werd daarmee - voor zover na te gaan - de eerste keizer van de schutterij. Peter vervult dus een dubbele functie, welke echter goed is te combineren.
Annie Pollaerts-Knevel overleden
Onze gildezusters Annie Pollaerts-Knevel (90) overleed op donderdag 22 oktober 2015. Met een afscheidsviering in de Levenskerk op 28 oktober en aansluitend de crematieplechtigheid heeft het gilde de laatste eer gegeven.
Het gilde was al oud toen onze opa's daarvan lid werden. Vader Knevel was hoofdman van het Oisterwijkse Sint-Barbaragilde en later van ons gilde Sint Sebastiaan. We gaan dan terug tot 1951. Na een diepe slaap van bijna 40 jaren zag ons gilde weer het levenslicht. Annie kreeg het gildeleven van huis uit mee. Haar broers waren nagenoeg allen lid en de partners van de dochters van Leo en Madeleine Knevel konden zich niet verschuilen. Ook zij moesten eraan geloven. Annie is altijd betrokken geweest bij het gilde. Haar man Jan heeft verschillende functies vervuld (zilverdrager, standaarddrager en zelfs drie jaren gildekoning); zij was er altijd bij. Toen vrouwen werden toegelaten tot het volwaardige lidmaatschap bij de schutsvrienden was zij een van de eersten die zich meldde.
Gildebroeders en gildezusters hebben een wat ongedwongener levensstijl. Gekenmerkt door gezelligheid, feesten en hartelijkheid. Zij was een exponent. Eindeloos kon ze vertellen over van alles en nog wat. Dingen heel dicht bij, maar ook gebeurtenissen verder weg. Ze was openhartig, duidelijk en wars van puur vertoon. Toen het fysieke vermogen wat minder werd, kon Annie het enorm waarderen dat zij werd opgehaald bij Stanislaus om bij het gilde te zijn. Vier dagen voor haar plotselinge overlijden beleefde ze nog een geweldige middag tijdens de afsluiting van het schietseizoen. Enthousiast nam ze afscheid; niets wees er op dat het haar laatste bezoekje zou zijn.
Langzaam nemen wij afscheid van een generatie; de jong volwassenen uit de periode van heroprichting en groei van het gilde. Met het overlijden van Annie verliezen wij een gewaardeerde gildezuster.